In campeggio

Alhoewel, voor la casalinga (de huisvrouw) is het weinig dolce far niente tijdens de vakantie. Op een gemiddelde Italiaanse camping zie je namelijk vaak dat families hun woonhuis zo goed mogelijk proberen na te bootsen. Hun roulotte (caravan), die jaar in jaar uit hetzelfde perceel bezet, is niet compleet zonder een buitenkeuken in een aparte tent, groen tapijt dat gras moet voorstellen, een non-stop schallende televisie en meubilair dat het gemiddelde huishouden niet eens thuis heeft staan. Dit moet natuurlijk ook allemaal schoongemaakt, onderhouden en netjes gehouden worden en zo is il dolce far niente voor de moeder des caravans een relatief begrip.


In spiaggia

Het strand biedt la mamma wel een enkel moment van ontspanning, maar daar gaat natuurlijk een hele voorbereiding aan vooraf. Ook al is het strand misschien 200 meter lopen, alles moet mee. Handdoeken, badjassen, slippers, zonnebrandcrème, extra kleding, extra badkleding, een extra handdoek – voor de zekerheid.

En dan hebben we het nog niet eens over de versnaperingen. Koelboxen, thermoskannen en de hele Tupperware-collectie van drie jaren achtereen wordt gevuld en al meegesjouwd. Dit wordt uiteindelijk allemaal bij de voor het seizoen gehuurde ligstoelen en parasols gedropt waarna men zich eindelijk kan installeren. De dagelijkse familie-update kan dan plaatsvinden en stuk voor stuk wordt er even met een ander familielid gebeld. De Italianen – mannen én vrouwen – delen wat ze hebben gegeten, of het warm is, hoe het met de kinderen gaat en hoe het met de algehele gezondheid gesteld is. En dat dan elke dag opnieuw.


I bambini

I bambini, de kinderen, worden ondertussen met een arendsoog in de gaten gehouden en zo nodig met flink volume terug naar de kustlijn geschreeuwd. In het water worden kleine kindjes angstvallig vast gehouden en herhaaldelijk op het hart gedrukt dat ze hun bocca chiusa, mond dicht, moeten houden. Zeewater inslikken en een keer flink hoesten om het zo één keer en nooit weer te doen, lijkt totaal uit den boze.

Ieder gevaar wordt zo goed als mogelijk vermeden door la mamma, of een surrogaat daarvoor, en zo wordt bijna elke beweging van i bambini onder controle gehouden. Vooral de weg van zee naar moeders parasol lijkt vol gevaren te zitten. Hier loopt het kind namelijk met natte huid, onbedekt, door de wind richting de veilige basis. Pas daar aangekomen kan moeder het kind in een badjas rollen en het liefst nog onder een badhanddoek te drogen leggen. In sommige gevallen loopt een verzorger met badjas en al richting de kustlijn om zo het risico op kou vatten tot een minimum te beperken.


Il babbo

(of il papà buiten Toscane) maakt zich wat minder druk op vakantie en voornamelijk op het strand lijkt de Italiaanse man helemaal in zijn element. Zijn gebruinde huid wordt nog bruiner, zijn glimmende haar nog glimmender en zijn strakke kleding nog strakker. Speedo’s zijn namelijk de normaalste zaak van de wereld in Italië. Zo komt alles goed uit én wordt een zo groot mogelijk deel van het lichaam aan de zonnestralen blootgesteld.

Aan de waterlijn staan groepjes kennissen met elkaar te keuvelen over van alles en nog wat. Let hier bij op de wijd gesperde benen van de mannen onder het gezelschap. Zo kan hij tijdens het kletsen de binnenkant van de benen ook een kleurtje mee laten pakken. Men draait tijdens het gesprek met de zon mee en bevochtigt de huid zo nu en dan met wat zeewater. Dit niet alleen ter verkoeling, maar ook ter versnelling van het bruiningsproces.

 
Il bagnino

is bij uitstek de steun en toeverlaat van de badgasten. Hij zit vaak lichtelijk onderuit, ietwat passief, een tikkeltje verveeld voor zich uit te kijken. Wanneer een tweetal hem aanspreekt voor de huur van een stel ligbedden en een parasol wordt met veel moeite het plekje aangewezen, een bonnetje uitgeschreven en het geld geïnd. Hierna wordt er weer uitgerust totdat een volgende klant hem komt storen. Het kapsel van de jongen is vaak wel met zeer veel aandacht op zijn plek gebracht en dat komt dan weer goed uit als er een stel leuke meiden langs loopt. In één ruk zit de badmeester dan recht op en kijkt vervolgens zonder gêne het giechelende groepje dames na.

 
Verkopers van ijsjes (gelatiiiiii), stukjes kokos (cocco bello cocco), horloges (orologiii), armbandjes (braccialettiii), handdoeken (asciugamaniii) enzovoort krijg je er op de Italiaanse stranden (helaas) gratis bij. Als je even je ogen wilt sluiten en wilt genieten van het geruis van de zee, wordt je droom al snel onderbroken door een luid roepende verkoper die, als je pech hebt, ook nog een fluitje gebruikt om de aandacht te trekken.


De spiagge attrezzate

of i lidi (de stranden met voorzieningen zoals ligbedden- en parasolverhuur) zijn de ideale plek voor de verkopers en dus zou je een afgelegen spiaggia libera (vrij strand, zonder ligbedden) moeten opzoeken om écht van je rust te kunnen genieten. Rotspartijen langs de kust verhullen vaak ook unieke inhammetjes waar je op een privéstrand lijkt te vertoeven. De paadjes ernaartoe staan soms langs de weg aangegeven met geïmproviseerde bordjes. Let wel: deze paadjes zijn soms erg moeilijk begaanbaar en vaak erg steil, maar na een gevaarlijke klim is de verscholen plek de moeite meer dan waard.


Pranzo

Met een stel kinderen ben je toch snel gebonden aan de overvolle stranden, maar ook daar is een moment van rust verzekerd. Rond het middaguur wordt het namelijk ineens angstvallig stil op la spiaggia. Hele families trekken zich dan terug in hun caravan of vakantiehuisje en gaan daar uitgebreid van de lunch genieten. Naderhand wordt er een uiltje geknapt en rond 16.00 uur is iedereen weer klaar voor een rondje bakken op het strand. Als men niet in de buurt verblijft, vindt de terugtrekking iets dichter bij het strand plaats en worden de pijnbossen en hun welkome schaduw opgezocht. Een lunch waar je met recht U tegen zegt wordt uit de talloze koelboxen tevoorschijn gehaald en deze uitgebreide pranzo neemt gemakkelijk twee uur in beslag.

Aangezien Italianen er heilig van overtuigd zijn dat als je met een volle buik gaat zwemmen je verstopt raakt, krampen krijgt en daardoor kunt verdrinken, houden ze een streng zwemverbod aan van nog eens twee uur. Al met al een hele onderneming, zo’n dagje strand.


Daar moet je in september, eenmaal weer thuis, echt even van bijkomen. Verwacht dan ook niet dat op 1 september alles meteen weer wordt hervat – men begint langzaam, pianopiano. De zomer is immers nog niet voorbij…